Acht jaar na zijn dood vertelt zanger en liedschrijver Maarten van Roozendaal zijn wonderlijke levensverhaal. In de documentaire ‘Maarten van Roozendaal - Ik ben de man die naast mij staat’ worden zijn ingenieuze liedjes gecombineerd met een indringend radio-interview waarin Maarten ons rechtstreeks toespreekt. Hij vertelt over de plotselinge dood van zijn jeugdvriendje, over de noodzaak zich te verdoven met drank, zijn rauwe, uitbundige levensstijl, hoe zijn talent hem heeft gered en hoe hij op het podium als een vis in het water is. De confrontatie met de dood maakte destijds grote indruk op de sensitieve Maarten, maar zette hem ook aan tot pianospelen. “Ik heb altijd liedjes geschreven”. Ook zijn doodsangst beschrijft hij: “Ik ben als de dood en ik ren er naartoe”. Hoe kun je zo van het leven houden en tegelijk de dood zo uitdagen?

Van Roozendaal (1962 – 2013) breekt in 1994 door als hij de jury- en publieksprijs wint op het Amsterdamse Kleinkunst Festival. Hij maakt twintig theaterprogramma’s, waaronder ‘Barmhart’, ‘Het Wilde Westen’ en zijn laatste ‘De Gemene Deler’. Met stoppelige baard, op cowboylaarzen en vaak  achter de piano zingt hij met grote intensiteit en vaak in parlando-stijl over het leven, de dood, de liefde en drank. Zijn teksten treffen de luisteraar recht in het hart. Soms cynisch of sarcastisch, maar vooral liefdevol en vol leven. Van Roozendaal ontvangt lovende kritieken en  kent een grote schare vaste fans. In 2000 wint hij met zijn lied ‘Red mij niet’ de Annie M.G. Schmidt-prijs. Hij relativeert zijn succes door zichzelf nuchter ‘een liedjesboer met humor’ te noemen. Muzikanten als Marcel de Groot, Paul de Munnik en Egon Kracht spelen regelmatig met hem samen. Zijn regisseur Eva Bauknecht is tevens zijn grote liefde.

Een jaar voor zijn dood neemt Van Roozendaal een radioprogramma op waarin hij ons zijn levensverhaal belooft, inclusief zijn eigen spectaculaire sterfscène. Dat programma inspireert regisseur Josefien Hendriks om postuum een samenwerking aan te gaan: uit vele uren interviews monteert zij een filmmonoloog waarin Maarten zelf de enige is die aan het woord komt.
Hendriks kiest in de documentaire voor een poëtische vorm waarin Maartens verhaal wordt ondersteund met associatieve beelden, passend bij het tijdsbeeld van toen. Hij wordt tevens tot leven gewekt via nooit eerder vertoond privé-archief, tv-interviews, foto’s en fragmenten van zijn optredens. Er is ruim baan voor zijn liedjes, waaronder ‘Jiménez’, ‘Moe’, ‘Red mij niet’ en natuurlijk ‘Mooi’.  

Regie: Josefien Hendriks
Producent: Witfilm