De krachtigste raketten ooit: Saturnus V

De krachtigste raket ooit. De Saturnus 5. Een iconische raket. Meer dan 100 meter hoog. Er zijn er nog drie van over. Eentje staat hier in Houston op het Johnson Space Centre. Daar zie je de voorgeschiedenis van het Apolloprogramma. De smalle raket op de voorgrond is de Mercury-raket. Daarmee werden de eerste bemande Amerikaanse ruimtevluchten uitgevoerd, begin jaren 60. Dat was alleen een baan om de aarde. De dikke daarachter werd Little Joe genoemd. Daarmee werden tests uitgevoerd voor het Apolloprogramma. In dat gigantische gebouw hier ligt de Saturnus-5-raket. Hij staat helaas niet rechtop. Maar we kunnen er wel mooi langslopen. 111 meter hoog. Wooh. Man, wat een gevaarte. Je ziet hier de vijf F1-motoren van de eerste trap van de raket. Dit zijn de krachtigste raketmotoren ooit gemaakt. Die hebben de 111 meter hoge raket omhoog geduwd. Tegen de zwaartekracht in, op weg naar de maan. Om een ruimteschip naar de maan te brengen is veel brandstof nodig. Ze hebben de brandstof verdeeld in drie compartimenten. Als het eerste deel opgebrand is kun je de lege brandstoftank afstoten. Dan heb je minder gewicht. Het wordt er efficienter van. De motoren branden minder dan 3 minuten. Dan was die tank van vele tienduizenden liters opgebrand. En was de raket op een hoogte van 65 km. Als je dan niks meer doet valt hij terug. Dit eerste deel valt naar beneden en komt op de bodem van de oceaan. Daar liggen ze nog steeds weg te roesten. Dan komen de motoren van de tweede rakettrap in werking. Ook vijf. Die zijn een stuk kleiner en hoeven minder krachtig te zijn. Ook met een gigantische brandstoftank. Die zijn in het totaal 9 minuten in bedrijf. Dan is het gevaarte eindelijk in een baan om de aarde. Dan ben je er nog niet. Je wilt naar de maan. Inmiddels zijn we in een baan om de aarde, 12 minuten na de lancering. Dan komt de derde rakettrap, met maar EEN motor. Die geeft genoeg vaart om te ontsnappen aan zwaartekracht van de aarde en naar de maan te vliegen. Dat is drie dagen vliegen met die snelheid. Het is niet eenvoudig om de Apollo-capsule exact bij de maan uit te laten komen. Van tevoren bereken je wanneer de lancering moet plaatsvinden. Op welk moment de raketmotoren gestart moeten worden. Je weet hoe de maan beweegt, op een paar 100.000 km afstand. Je geeft je ruimteschip de juiste snelheid om bij de maan uit te komen na een paar dagen. Intussen moet er van alles gebeuren want in deze loze ruimte zat de maanlander, waarmee de landing moest plaatsvinden. Tijdens de vlucht naar de maan werd hij klaargemaakt voor gebruik zodat ze met de maanlander op het oppervlak konden landen. Dit is een echte, gebruikte Apollocapsule. Hij is niet meer wit. Hij is gehavend en geblakerd door de reis terug door de dampkring. Daarbij krijg je veel wrijvingswarmte. Uiteindelijk komt alleen die kleine capsule met drie astronauten op aarde terecht. Die 111 meter hoge Saturnusraket was alleen nodig om drie mannetjes op de maan te zetten en veilig terug te brengen op aarde.