“Sommigen filmen om afstand te houden, maar ik film juist om dichterbij te komen”. De legendarische Franse zanger Charles Aznavour was niet alleen chansonnier en acteur, maar ook een verwoed filmer. Tijdens zijn talloze reizen filmt hij de lokale bevolking, de plaatsen waar hij optreedt, zijn vrienden, zijn diverse geliefden. Dit persoonlijke reisdagboek vormt het hart van de documentaire ‘De blik van Charles Aznavour’.  

Charles Aznavour (1924-2018) krijgt in 1948 een 16mm filmcamera van Edith Piaf. Het is zijn eerste camera die hij sindsdien altijd bij zich heeft, onder het motto: “Ik film, dus ik besta”. Aznavour kent een grote nieuwsgierigheid naar de wereld en gaat geregeld naar verre landen. Uit de grofkorrelige beelden blijkt een sterke empathie voor ontheemden. Op zijn 40e gaat hij, zoon van Armeense immigranten, “terug naar een land waar ik nooit geweest ben”, en bezoekt hij voor het eerst Armenië. Het levert een ontroerende ontmoeting met zijn oma op.
 

Een paar maanden voor zijn dood bekijkt hij het nooit eerder vertoonde materiaal met vriend en filmmaker Marc di Domenico. Deze besluit er in 2019, na Aznavours overlijden, een film van te maken. De regisseur schreef een poëtische tekst op basis van interviews, notities en dagboeken van Aznavour en deze overpeinzingen zijn ingesproken door acteur Romain Duris.

De filmopnames worden afgewisseld met beelden van Aznavours muzikale optredens in televisieshows en enkele filmclips. Daarnaast is er ruimte voor grote hits als La Bohème, Mon amour, She en Hier encore. Het levert een contemplatieve film op over een sensitieve man met niet alleen een geweldige stem maar ook een open, nieuwsgierige blik.

Regisseur:       Marc di Domenico
Producent:     Anna Sanders Films – Artisan Producteur