Met Aisa Lafour en Bilal Chahal

-Aisa Lafour is wereldkampioene buikdansen. Ze heeft haar eigen buikdansfestival “Orientalicious” opgezet en ze geeft workshops in binnen- en buitenland. Buikdansen is voor haar vooral een kunstvorm en niet een goedkope verleidingsdans, zoals het vaak wordt gezien. Op haar eigen artistieke manier wil Aisa zich inzetten voor de emancipatie van vrouwen. Westerse vrouwen leert ze om weer in aanraking te komen met hun vrouwelijkheid. Arabische en islamitische meisjes helpt ze op te komen voor hun voorliefde voor het buikdansen, die door hun familie en relaties vaak niet wordt gewaardeerd. Dat ondervond Aisa ook in haar persoonlijke leven. Haar vriend had er grote moeite mee dat ze zo dichtbij andere mannen danst. Maar Aisa wilde absoluut niet stoppen met haar grote passie en zocht naar een compromis. Regie: Max Moszkowicz. -Kunstenaar Bilal Chahal (32) voelt zich nergens thuis, behalve in zijn atelier in Amsterdam. Op zijn elfde vluchtte hij met zijn ouders, broer en zusje van Libanon naar Curaçao. Weg van de burgeroorlog die in de jaren tachtig hun woonplaats Tripoli verwoestte. Op zijn achttiende moest hij weer vluchten, maar dit keer voor zijn eigen familie. Omdat hij homo is. In zijn eindexamenjaar kwam zijn vader erachter dat hij een vriendje had. Halsoverkop verliet hij het eiland. Bilal: “Hij begon me te slaan. Hij wilde me afmaken. Een homo heeft geen recht om te bestaan.” Sindsdien is schilderen is voor Bilal een manier om te overleven. Zijn schilderijen zijn z’n kinderen, zijn enige familie. Regie: Patrick Bisschops.