Ger van Groningen en Augul Asan

zaterdag 12 november 2011 | Speelduur: 30 minuten

-Ger van Groningen hees zijn caravan bovenop één van zijn woonbootjes. Zijn Spaanse vrouw Loli heeft een kamertje aan de wal en veel van hun zeven kinderen kunnen evenmin tegen die woonomstandigheden. Samen met Loli besloot Ger om een paar van hun kinderen onder te brengen bij Jeugdzorg. Nu hebben zij heftige aanvaringen met instellingen omdat de kinderen hen niet mogen bezoeken. Alles zal opgelost worden als Ger en Loli een huis krijgen. Misschien helpt het dat hij nu minder gewelddadig is dan vroeger. Omdat het allemaal zo lang duurt, begint Ger maar alvast de caravan te slopen voor de paar euro's die hij voor het oude ijzer krijgt. -Augul Asan (48) woont met haar man en zoon in een kleine woning in Amsterdam Noord. Ze zijn Oeigoeren, gevlucht uit China. Het gezin woont al tien jaar in Nederland, en hun grote verdriet gaat maar niet weg; Augul kan hier niet zingen. In China was zij een grote operazangeres, geschoold in Peking en Moskou in de Italiaanse Aria’s. Nadat ze op een groot nationaal concert in het Oeigoers besloot te zingen in plaats van in het Chinees, werd het heet onder de voeten en is het gezin gevlucht. Vanaf het begin dat ze hier zijn probeert Augul hier een carrière van de grond te krijgen, maar het lukt niet. Thuis was ze een beroemdheid, hier is ze niemand. Tien jaar staat ze al stil. Maar ze wil zo graag zingen, ze gaat elke zondag naar de kerk om mee te zingen met het kerkkoor, in het Latijn. Sinds een half jaar is Augul haar jongste zoon, overgekomen. Hij heeft al die tijd bij oma en opa gewoond. Hij is nu 17 jaar en heeft eindelijk van de Chinese regering een paspoort gekregen om te reizen. Daar hebben zijn ouders 12.000 euro voor moeten betalen. Hij woont nu bij hen, maar het drama herhaalt zich: hun zoon heeft net zes jaar gestudeerd in China om balletdanser te zijn. Nu is hij hier, hij spreekt de taal niet en weet niet wat ie hier moet doen.