Het heelal in een sneeuwvlok

Geen media beschikbaar
vrijdag 31 maart 2017

Professor Brian Cox onderzoekt de natuurkrachten die ons omringen en onze wereld regeren. Met het blote oog kunnen we ze niet zien, maar we zien hun schaduw in de vormen waaruit deze wereld en het heelal bestaan. Zwaartekracht geeft vorm aan onze wereld. In Tarragona in Spanje komen elke twee jaar dorpen uit de hele streek samen om de hoogste en meest complexe menselijke torens te bouwen. Met honderden mensen per team worden torens van wel tien mensen hoog gebouwd. Als de torens instorten, zoals regelmatig gebeurt, vallen de jongste en lichtste deelnemers op hun oudere teamgenoten onder hen, maar niet op de grond. Ze vallen richting de kern van onze planeet. Zo is het met alles op aarde. IJsbergen zijn de spectaculairste beeldhouwwerken van de natuur. Elk jaar breken duizenden ijsbergen af van de Groenlandse ijskap en drijven naar de Atlantische Oceaan, waar ze een groot gevaar vormen voor schepen en olieplatformen. Anders dan alle andere vloeistoffen op aarde zet water uit als het bevriest. Diep in de ijsberg zorgt elektromagnetisme, de natuurkracht die atomen en moleculen verbindt, ervoor dat de watermoleculen zich verbinden tot een raster van miljarden zeshoeken. Door de holtes in de structuren is het ijs minder compact dan het water en kan de ijsberg drijven. Hoog in de Himalaya in Nepal trekt het Gurung-volk in Annapurna eropuit om honing te oogsten van de grootste honingbijen ter wereld. Deze bijen bouwen enorme honingraten hoog op verticale rotswanden, die perfect gevormd zijn om zoveel mogelijk honing te bevatten. De zeshoek is hiervoor de meest efficiƫnte vorm. Er is minder energie en was voor nodig om een zeshoek te bouwen, zodat de bijen meer energie kunnen stoppen in het produceren van honing. De vormen op onze planeet zijn complex en divers, maar komen voort uit enkele simpele regels en de natuurkrachten.