Vivienne en haar gevoelens

woensdag 29 januari 2014 | Speelduur: 4 minuten

Beste kijkers. Zoals iedere week bespreken we dingen die spannend en leuk zijn maar misschien ook een beetje moeilijk om over te praten. Zoals bijvoorbeeld seksualiteit. Vandaag hebben we online contact met Vivienne van den Assem van Zapp. Hoi Dokter Corrie. Hoi. Zeg ik wil het met jou graag hebben over de puberteit. Wat voor puber was jij? Als puber was ik, zoals ik me het herinner, niet echt een hele erge puber. Misschien als mijn moeder dit hoort of mijn vader dat ze denken 'je was verschrikkelijk'. Volgens mij viel het best wel mee. Oh gelukkig. Kijk Vivienne, ik heb iets heel grappigs. Heel vroeger toen ik nog jong was draaide je geen cd's of mp3's en je ging ook geen muziek downloaden, dan had je dus een pick-up. Dat is dit. Voor de volgende vraag zet ik even een heel mooi romantisch muziekje op. Moet je luisteren. Vivienne, was jij in de puberteit ook verliefd? Ik was heel veel verliefd, maar ik had niet heel veel vriendjes. Dat vond ik heel eng. Als ze echt iets te dicht in de buurt kwamen dacht ik laat maar. Nouja, Vivienne van den Assem, vond jij de puberteit een lastige periode? In de puberteit heb ik heel veel lol gemaakt en superveel dingen gedaan en beleefd maar het was voor mij ook een onzekere periode. Ja ja ja, dat dacht ik al. Dat was trouwens voor mij ook als je mij had gevraagd. Wat je dus niet deed. Dan had ik dus gezegd dat het voor mij, voor Corrie, een hele onzekere periode is geweest met huilbuien en onzekerheden. Zweten, overal haar, hormonen in mijn lichaam. Ik werd er gewoon heel humeurig van. Opeens was ik heel verdrietig en dan weer boos. Het ging alle kanten op. Ik had ruzie met mijn ouders altijd. En jij? Als ik ruzie kreeg dan was het meestal met mijn moeder. Dan ging dat weleens tot schreeuwens aan toe en later dat ik heel heftig ging reageren en later huilen en overstuur. Dan liep het eigenlijk uit de hand terwijl je later eigenlijk niet meer wist waarom die ruzie nou was. Dat hoort volgens mij wel echt bij puberen. Dankjewel Vivienne voor je openhartige verhaal. Oké doeg Dokter Corrie. Dankjewel hé. Nee jij bedankt. Doeg hé. Doeg! Puberen is lastig, kan lastig zijn, maar ook heel mooi. Je verandert van een kind in een volwassene. Niet alleen lichamelijk maar ook in je kop. Daar worden je hersenen ook een soort van verbouwd. Je wilt steeds meer je eigen weg gaan en dan krijg je af en toe gedoe met je ouders. Zo gaat dat dan, maar wat kan je daar tegen doen? Tips. Tip 1: vraag eens aan je ouders hoe zij waren als puber. Je zult merken, dat lijkt verrekte veel op jezelf. Let maar eens op. Dan snap je elkaar ook veel beter. Tip 2: Tel eens tot 10 wanneer je weer een oprisping krijgt en dat je weer iets onaardigs gaat zeggen, want soms gaat het vanzelf weer voorbij. Tip 3: Als je dan zo nodig toch iets onaardigs wilt zeggen of schreeuwen doe dat dan niet tegen die persoon maar in een deken of kussen. Ik zal dat even demonstreren