House, pillen en extase

De housemuziek begint als iets kleins, overgewaaid uit de VS. Maar eind jaren '80 groeit het uit tot een enorme sensatie. Het is muziek die je moet voelen en dat gaat hand in hand met het gebruik van een nieuwe drug: xtc. Nederland wordt marktleider op het gebied van housemuziek en een belangrijke producent van de pillen. De politie is verrast door de plotselinge populariteit en worstelt met het nieuwe verschijnsel. Maar langzamerhand krijgt het politieapparaat enige grip op de situatie. De jaren '80 zijn lange tijd ondergedompeld in depressiviteit onder het motto 'no future'. Aan die uitzichtloosheid lijkt een einde te komen in de zomer van 1988. In de Roxy, een oude bioscoop die tot club is omgebouwd, draait dj Eddy de Clercq wekelijks een avond housemuziek. Het is muziek waarop je eindeloos kunt dansen en dat is beter vol te houden met xtc, een nieuwe drug waar je vrolijk en energiek van wordt. Hans Kuipers, toen bedrijfsleider van de Roxy in Amsterdam, vond het geen probleem dat de bezoekers van zijn club xtc gebruikten. 'De sfeer was prima', vertelt hij, 'lekker mellow, rustig, gemoedelijk, niet zo agressief als met coke.' Robert is een van de eersten die experimenteert met het zelf fabriceren van de nieuwe drug. Hij vertelt: 'Ik werd er minder introvert van. Het was in de Verenigde Staten een hit en ik heb op Usenet de samenstelling opgezocht. Ik ben het toen zelf gaan maken.' In zijn voetspoor volgen er velen en Nederland wordt een belangrijke producent van xtc.