De documentaire is gemaakt vanuit het perspectief van gitarist Andy Summers. De man die doorgaans minder in de schijnwerpers staat dan zanger Sting en drummer Stewart Copeland vertelt aan de hand van een (fotografisch) dagboek en toont uniek archiefmateriaal. Dankzij zijn openhartigheid is goed te zien hoe het drietal in een paar jaar tijd verandert van drie 'lachende blondjes' in (volgens de pers) drie maniakale, egocentrische mannen die in oorlog zijn met elkaar. The Police - Can't stand losing you bevat onder meer beelden voor en achter de schermen van de opmerkelijke reünie in 2007.

 

Als Summers zich in 1977 bij The Police voegt is hij niet gecharmeerd van het punk-repertoire, vooral niet als het bij het publiek in de mode raakt om de muzikanten te bespugen. De uitbreng, een jaar later, van het veel toegankelijkere 'Roxanne', in een reggae tempo, boort een veel groter (en hygiënischer) publiek aan. Het wordt een wereldhit.

 

In de zes jaar dat ze actief zijn als band putten ze zichzelf volledig uit: ze nemen vijf albums op en zijn voortdurend op tournee, zeker na hun optreden op Pinkpop in 1979, wat hun definitieve doorbraak betekent. Met het succes begint ook het gedonder: het privéleven lijdt eronder, de ego's worden groter, de karakters botsen steeds vaker en drank, drugs en groupies zijn alom beschikbaar.

 

Originele titel: Can't stand losing you - surviving The Police

Regie: Andy Grieve en Lauren Lazin

Productie:  Bob Yari Productions